MIJN VADER

'K heb altijd 't gevoel gehad,
Dat ik anders dan de ander was
Als jonge jongen was het strijden,
Voor 'n plekje in mijn klas

Als mijn vader me dan aankeek,
Werd 't duidelijk wat ie zag
Dan gaf hij mij 'n knuffel
En zijn bijzondere lach 

"Ach laat 't maar zo zijn
Al doe je alles anders
Laat 't maar zo zijn
En toon je waterlanders"

Mijn dagen werden somber
Ik vluchtte richting nacht
Ontwaakte telkens in 't donker
Geheel ontnomen van mijn kracht

'K ging te rade bij mijn vader
Want hij alleen begreep mijn taal
Zijn ogen boden kansen
Zijn blik was mijn verbaal